امام رضا(ع) الگوی بهزیستی

ابراهیم ابن عباس می گوید:

هرگز ندیدم که امام رضا(ع) با سخن خود کسی را برنجاند،

هرگز ندیدم سخن کسی را قطع کند،

ساکت بود تا او از سخن فارغ شود،

به قدر توان از برآوردن حاجت کسی روی بر نمی گرداند.

هرگز پایش را پیش کسی دراز نمی کرد و تکیه نمی داد،

به غلامان و خدمتکاران ناسزا نمی گفت.

هرگز ندیدم آب دهان به زمین بیندازد،

هیچ وقت قهقهه نمی زد و خنده ی آن حضرت تبسم بود.

هرگاه تنها بود و سفره ای گسترده می شد همه ی بردگان وغلامانش را حتی دربان وکارپرداز خانه را هم بر سر سفره می نشاند.

شبها کم می خوابید وبسیار بیدار بود، بیشتر وقتها شب را تا سحر بیدار می ماند.

روزه زیاد می گرفت.

در هر ماه سه روز(اول، وسط و آخر) را روزه می گرفت و می فرمود:

این سه روز تمام عمر و همه ی دهر است.

 

بحارالانوارج49 ص90